Tijdens de depressie van de jaren '30 van de vorige eeuw was de werkloosheid ongekend hoog. In het piekjaar 1935 zat bijna 20 procent van de beroepsbevolking zonder werk.
Het is de tijd van werkverschaffingsprojecten en daarnaast was er wel wat steun voor de armen. Maar niet tè veel, want dan zouden de werklozen misschien wel eens lui kunnen worden, was de heersende opvatting. Het geld dat de ‘steuntrekkers’ krijgen is nét genoeg om de huur te kunnen betalen. Om voor steun in aanmerking te komen, moest je je trouwens twee keer per dag melden bij het stempelkantoor. Verder liet de regering Colijn de crisis vooral vanzelf 'uitzieken'. Iets wat het economisch herstel geen goed zou doen.
De Leerdammer "werkloozen" staan in De Leerdammer van 10 juli 1935 afgebeeld, kennelijk na een aangeboden dagje uit op de fiets - een dag die gepaard ging 'met schallende pret' en vergezeld van 'grappen en grollen'. Het Dr. Voogdplein staat vol met de mannen voor wie zo'n dag inderdaad misschien een welkome afleiding van hun zorgen was. De tekst onder de foto laat iets zien van de toenmalige sfeer en arbeidsethos.
 |
| De Leerdammer, 10 juli 1935 |
Eerder schreef ik een blog over het muziektent project, ook in 1935, voor de Leerdamse werklozen.
In oktober 1935 werd wederom een fietstocht, nu "knobelrit voor werkloozen' genoemd, georganiseerd:
 |
De Leerdammer, 24-10-1935 |
I:
 |
De Leerdammer, 19-10-1935 |
